Inademing: Kan schadelijk zijn bij inademing. Kan irritatie van de ademhalingswegen veroorzaken.

Huid: Kan schadelijk zijn bij absorptie door de huid. Kan huidirritatie veroorzaken.

Ogen: Veroorzaakt brandwonden aan de ogen.

Tekenen en symptomen van blootstelling: Voor zover ons bekend zijn de chemische, fysische en toxicologische eigenschappen niet grondig onderzocht.

Inademing: Kan schadelijk zijn bij inademing. Veroorzaakt irritatie van de ademhalingswegen.

Huid: Kan schadelijk zijn bij absorptie door de huid. Veroorzaakt huidirritatie.

Ogen: Veroorzaakt oogirritatie.

Tekenen en symptomen van blootstelling: Voor zover ons bekend zijn de chemische, fysische en toxicologische eigenschappen niet grondig onderzocht.

Antimoon komt van nature voor in het milieu. Daarnaast komt het ook door een aantal menselijke activiteiten in het milieu terecht. Vooral mensen die met antimoon werken, kunnen lijden aan de effecten van blootstelling aan antimoon als ze antimoonstof inademen. Mensen kunnen blootgesteld worden aan antimoon via de ademhaling, het drinken van water en het eten van voedsel dat antimoon bevat, maar ook via huidcontact met grond, water of andere stoffen die antimoon bevatten. Vooral het inademen van antimoon dat aan waterstof in de gasvormige fase is gebonden, veroorzaakt gezondheidsproblemen.

Een langdurige blootstelling aan hoge concentraties antimoon (9 mg/m3 lucht) kan irritatie aan de ogen, de huid of de longen veroorzaken.

Wanneer de blootstelling voortduurt, kunnen er ernstigere gezondheidsproblemen optreden, zoals longaandoeningen, hartproblemen, diarree, hevig overgeven en maagzweren.

Het is niet bekend of antimoon kanker of reproductieproblemen veroorzaakt.

Antimoon wordt gebruikt als een medicijn bij parasitaire infecties, maar mensen die teveel van dit medicijn gebruiken of er overgevoelig voor zijn, hebben gezondheidsproblemen ondervonden. Hierdoor is men zich meer bewust geworden van de gevaren die er kleven aan de blootstelling aan antimoon. >>

Arseen is een van de meest giftige elementen. Ondanks hun toxische effect, komen anorganische arseenverbindingen in kleine hoeveelheden in de natuur voor. Mensen kunnen via voedsel, water en de lucht blootgesteld worden aan arseen. Blootstelling kan ook gebeuren via huidcontact met besmette grond of water.

In voedsel is het gehalte aan arseen doorgaans laag, omdat het hier vanwege zijn toxiciteit niet aan toe wordt gevoegd. Maar in vis en zeevruchten kan het gehalte aan arseen hoog zijn, omdat zeedieren arseen opnemen uit het water waarin ze leven. Gelukkig gaat het hier doorgaans om het onschadelijke, organisch arseen, maar vissen die grote hoeveelheden anorganisch arseen bevatten, kunnen een gevaar zijn voor de menselijke gezondheid.

Sommige mensen worden blootgesteld aan hogere concentraties arseen dan andere mensen. Dit geldt voor mensen die met arseen werken, mensen die grote hoeveelheden wijn nuttigen, mensen die in huizen leven die geconserveerd hout bevatten en voor mensen die leven op landbouwgronden waar in het verleden arseen bevattende pesticiden gebruikt zijn.

De blootstelling aan anorganisch arseen kan verschillende gezondheidseffecten hebben, zoals irritatie van maag en ingewanden, een afgenomen productie van rode en witte bloedcellen, veranderingen van de huid en longirritatie. Men gaat er zelfs vanuit dat de opname van aanzienlijke hoeveelheden anorganisch arseen de kans op de ontwikkeling van kanker kan vergroten, en dan vooral de kans op de ontwikkeling van huidkanker, longkanker, leverkanker en lymfeklierkanker.

Een zeer grote blootstelling aan anorganisch arseen kan bij vrouwen onvruchtbaarheid en miskramen veroorzaken en bij zowel mannen als vrouwen kan het huidstoornissen, een afgenomen weerstand tegen infecties, hartstoornissen en hersenschade veroorzaken.

Tenslotte kan anorganisch arseen ook het DNA beschadigen.

Organisch arseen kan noch kanker veroorzaken noch het DNA beschadigen. Maar de blootstelling aan hoge doses anorganisch arseen kan zenuwschade en buikpijn veroorzaken. >>

Er is maar heel weinig anorganisch arseen nodig voor endocriene verstoring met risico op diabetes, kanker, immuunsupressie, osteoporose enz.

...show that very low levels of arsenic--equivalent to about 10 parts per billion-- selectively inhibit the ability of glucocorticoid and its receptor to turn on genes normally under glucocorticoid control. >>

Barium komt van nature in kleine hoeveelheden voor in het milieu. Alleen in bepaalde bodems en voedsel zoals noten, zeewier, vis en bepaalde planten komt het in hogere concentraties voor. De hoeveelheid barium die in voedsel en water gevonden wordt is meestal niet zo hoog dat er sprake is van een probleem voor de gezondheid.

Mensen die het grootste risico lopen om blootgesteld te worden aan barium en de bijbehorende gezondheidsproblemen te ondervinden zijn diegenen die werkzaam zijn in de bariumindustrie. De meeste van deze problemen worden veroorzaakt door het inademen van lucht die bariumsulfaat of bariumcarbonaat bevat.

Veel afvalplaatsen met gevaarlijk afval bevatten barium. Mensen die hier vlakbij wonen, kunnen blootgesteld worden aan schadelijke niveaus van deze stoffen. Men kan er aan blootgesteld worden door het inademen van stof, het binnenkrijgen van grond of het eten van planten of het drinken van water dat verontreinigd is met barium. Men kan er ook aan blootgesteld worden via huidcontact.

De gezondheidseffecten van barium zijn afhankelijk van de wateroplosbaarheid van de mengsels. Bariummengsels die oplossen in water kunnen schadelijk zijn voor de menselijke gezondheid. De opname van zeer grote hoeveelheden barium dat in wateroplosbaar is, kan verlamming en soms zelfs de dood tot gevolg hebben.

Kleine hoeveelheden in wateroplosbaar barium kunnen ervoor zorgen dat men ademhalingsproblemen krijgt, een verhoogde bloeddruk, hartritmestoornissen, buikirritatie, spierslapte, veranderingen in de zenuwreflexen, opzwellen van de hersenen en lever en schade aan de nieren en het hart.

Voor zover bekend veroorzaakt barium geen kanker bij mensen en veroorzaakt het geen onvruchtbaarheid of geboorteafwijkingen. >>

Inademing: Kan schadelijk zijn bij inademing. Veroorzaakt irritatie van de ademhalingswegen.

Huid: Schadelijk bij absorptie door de huid. Veroorzaakt huidirritatie.

Ogen: Veroorzaakt oogirritatie.

Tekenen en symptomen van blootstelling:

• Verzwakking van het centrale zenuwstelsel,

• Bij langdurige of herhaalde blootstelling aan de huid treden ontvetting en dermatitis op

Beryllium is geen element dat cruciaal is voor mensen; in feite is het een van de meest giftige chemicaliën die we kennen. Het is een metaal dat heel gevaarlijk is als mensen het inademen, omdat het de longen kan beschadigen en longontsteking kan veroorzaken.

Het meest bekende effect van beryllium wordt berylliosis genoemd, een gevaarlijke en hardnekkige longziekte die ook andere organen, zoals het hart kan beschadigen. 20% van alle mensen die deze ziekte krijgen, sterven er ook aan. Het inademen van beryllium op de werkplaats veroorzaakt berylliosis. Mensen die een verzwakt immuunsysteem hebben, zijn zeer vatbaar voor deze ziekte.

Beryllium kan ook allergische reacties veroorzaken bij mensen die overgevoelig zijn voor deze stof. De allergische reacties kunnen zeer heftig zijn en kunnen er zelfs voor zorgen dat iemand heel ziek wordt, dit wordt ook wel de Chronic Beryllium Disease (CBD) genoemd. De symptomen zijn zwakte, vermoeidheid en ademhalingsproblemen. Sommige mensen die aan CBD lijden, ontwikkelen anorexia en blauwheid van handen en voeten. Soms is het zo erg dat mensen sterven als gevolg van CBD.

Daarnaast kan beryllium ook de kans op de ontwikkeling van kanker en beschadigingen aan het DNA vergroten. >>

Cadmium wordt vooral gevonden in de aardkorst. Het komt altijd voor in combinatie met zink. Cadmium komt ook in de industrie voor als een onvermijdbaar bijproduct van zink, lood en koper extractie. Nadat het is toegepast, komt het meestal via de bodem in het milieu terecht, omdat het vooral in meststoffen en pesticiden zit.

De menselijke opname van cadmium vindt vooral plaats via het voedsel. Voedsel dat rijk is aan cadmium kan de cadmiumconcentratie in het menselijk lichaam vergroten. Voorbeelden hiervan zijn lever, paddenstoelen, schelpdieren, cacaopoeder en gedroogd zeewier.

Wanneer mensen roken worden ze blootgesteld aan beduidend hogere concentraties cadmium. Tabaksrook transporteert cadmium naar de longen. Daarna transporteert het bloed het naar de rest van het lichaam. Hier worden de effecten van cadmium op het lichaam versterkt, doordat het reeds via cadmiumrijk voedsel aanwezige cadmium gepotentieerd wordt.

Mensen die leven in de buurt van gevaarlijke afvalstortplaatsen of fabrieken die cadmium uitstoten in de lucht en mensen die werken in de metaalraffinaderij industrie kunnen ook blootgesteld worden aan hoge concentraties cadmium. Wanneer mensen cadmium inademen kan dit ernstige schade aan de longen toebrengen, dit kan zelfs de dood tot gevolg hebben.

Cadmium wordt eerst via het bloed naar de lever getransporteerd. Daar bindt het zich aan eiwitten om complexen te vormen die naar de nieren getransporteerd worden. Cadmium accumuleert in de nieren, waar het de filtermechanismen beschadigt. Hierdoor worden essentiële eiwitten en suikers uitgescheiden en vindt er een verdere beschadiging van de nieren plaats. Het duurt heel lang voordat cadmium dat zich in de nieren heeft opgehoopt van het menselijk lichaam wordt uitgescheiden.

Andere gezondheidseffecten die door cadmium veroorzaakt kunnen worden zijn:

• Diarree, buikpijn en ernstig overgeven

• Botbreuk

• Falen van de reproductie en mogelijk onvruchtbaarheid

• Schade aan het centrale zenuwstelsel

• Schade aan het immuunsysteem

• Psychologische stoornissen

• Mogelijke DNA-schade of de ontwikkeling van kanker >>

Calcium wordt ook wel kalk genoemd. Het is een bestanddeel van melk en melkproducten, maar ook van groenten, noten en bonen. Het is een essentiële stof voor het behoud van het menselijk skelet en de tanden. Het speelt ook een rol in de zenuw- en spierfuncties.

Het gebruik van meer dan 2,5 gram calcium per dag zonder medische noodzaak kan resulteren in de ontwikkeling van nierstenen en proppen in de nieren en bloedvaten. >>

Belangrijkste acute en uitgestelde symptomen en effecten

• Misselijkheid

• Duizeligheid

• Hoofdpijn

• Leverletsel kan voorkomen

• Nierletsel kan voorkomen

Mensen kunnen op een aantal manieren blootgesteld worden aan chroom: door inademen, eten, drinken en door huidcontact met chroom of chroommengsels. Het chroomgehalte in de lucht en het water is laag. In het drinkwater is het chroomgehalte doorgaans laag, maar besmet putwater kan het gevaarlijke chroom(IV); hexavalent chroom bevatten. Meestal is het zo dat mensen die chroom(III) binnenkrijgen, dit via het voedsel binnenkrijgen, omdat chroom(III) van nature in veel groenten, fruit, gisten en granen voorkomt. Verschillende methoden van voedselbereiding en voedselopslag kunnen het gehalte chroom in het voedsel veranderen. Wanneer men voedsel opslaat in stalen tanks of blikken, kan de chroomconcentratie stijgen.

Chroom(III) is een essentiële voedingsstof voor mensen en een tekort aan chroom kan hartkwalen, de verstoring van de stofwisseling en diabetes veroorzaken. Maar de opname van teveel chroom(III) kan ook gezondheidsproblemen veroorzaken, zoals huiduitslag.

Chroom(VI) is een gevaar voor de menselijke gezondheid, vooral voor mensen die in de staal- en textielindustrie werkzaam zijn. Ook mensen die roken hebben een grotere kans om blootgesteld te worden aan chroom.

Chroom(VI) staat erom bekend dat het bepaalde gezondheidsproblemen veroorzaakt. Wanneer het een onderdeel is van leerproducten, kan het allergische reacties veroorzaken, zoals huiduitslag. Het inademen van chroom(VI) kan neusirritaties en neusbloedingen veroorzaken.

Andere gezondheidsproblemen die door chroom(VI) veroorzaakt worden, zijn:

• Huiduitslag

• Maag die van streek is, maagzweren

• Ademhalingsproblemen

• Verzwakt immuunsysteem

• Nier- en leverschade

• Verandering van genetisch materiaal

• Longkanker

• Dood

De gezondheidsrisico's als gevolg van blootstelling aan chroom zijn afhankelijk van de mate van oxidatie. In metaalvorm is chroom nauwelijks toxisch. Maar chroom(VI) is wel degelijk toxisch. Effecten van chroom(VI) op de huid kunnen zijn zweren, dermatitis, en allergische huidreacties. Inademing van chroom(VI) en de verbindingen die het vormt kan resulteren in zweervorming en perforatie van de slijmvliezen in de neus, irritatie van de keelholte en het strottenhoofd, astmatische bronchitis, bronchiole krampen en oedeem. Luchtweginfecties kunnen resulteren in kuchen en niezen, kortademigheid en jeuk aan de neus.

Carcinogeniteit - Chroom en de meeste chroom(III)verbindingen worden door het National Toxicology Program (NTP) aangeduid als niet-carcinogeen, omdat er geen aanwijzingen zijn dat deze tumorvorming bevorderen in proefdieren. Volgens het NTP is er echter wel bewijs dat verschillende chroom(VI)verbindingen toxisch zijn voor zowel dieren als mensen. Dit zijn calcium chromaat, chroom trioxide, lood chromaat, strontium chromaat en zink chromaat. Het International Agency for Research on Cancer (IARC) heeft chroom metalen en driewaardige chroomverbindingen in groep 3 geplaatst (niet aanwijsbaar carcinogeen voor mensen). Chroom wordt door by OSHA (29 CFR 1910 Subpart Z) ook niet als carcinogeen aangemerkt. ACGIH heeft chroom metalen en chroom(III) geclassificeerd als niet humaan carcinogeen. >>

Bij langdurige of herhaalde blootstelling aan de huid treden ontvetting en dermatitis op.

• Hoesten

• Kortademigheid

• Hoofdpijn

• Misselijkheid

• Braken

• Verslapping van het centrale zenuwstelsel, gebrek aan coördinatievermogen

Voor zover ons bekend zijn de chemische, fysische en toxicologische eigenschappen niet grondig onderzocht.

Overmatige blootstelling kan voortplantingsstoornis(sen) teweegbrengen, op grond van dierproeven.

Methylchloride wordt snel door de longen geabsorbeerd en wordt zeer langzaam uit het lichaam uitgescheiden.

Symptomen van blootstelling zijn onder andere: duizeligheid, hoofdpijn, zwakte, onzekere gang, misselijkheid, braken, buikpijn, grote nervositeit, geestelijke verwarring, tremor, convulsies, beschadiging van het centrale zenuwstelsel, bewusteloosheid en de dood. Schijnbaar herstel van schijnbaar geringe blootstelling door inademing kan binnen enkele dagen of weken worden gevolgd door een ernstige en langdurige nasleep die dodelijk kan zijn. Herhaalde blootstelling aan methylchloride is gevaarlijk omdat het zeer langzaam wordt uitgescheiden door het lichaam, dat methylchloride omzet in zoutzuur en methylalcohol.

Inname: Kan schadelijk zijn bij inslikken.

Huid: Kan schadelijk zijn bij absorptie door de huid. Kan huidirritatie veroorzaken.

Ogen: Kan oogirritatie veroorzaken.

Tekenen en symptomen van blootstelling: Voor zover ons bekend zijn de chemische, fysische en toxicologische eigenschappen niet grondig onderzocht.

Noot:

Na 2008 zijn er nog vele onderzoeken gedaan. Hieruit blijkt dat D4 een phenobarbital-achtige uitwerking heeft op P450 CYP2B2 en zich bindt aan ERalpha

Staat inmiddels op de lijst ZZS (Zeer Zorgwekkende Stoffen)

Inademing: Kan schadelijk zijn bij inademing. Kan irritatie van de ademhalingswegen veroorzaken.

Huid: Kan schadelijk zijn bij absorptie door de huid. Kan huidirritatie veroorzaken.

Ogen: Veroorzaakt oogirritatie.

Tekenen en symptomen van blootstelling: Voor zover ons bekend zijn de chemische, fysische en toxicologische eigenschappen niet grondig onderzocht.

Noot na 2008 : Op het P450 CYP2B2 heeft stof fenobarbitalachtige werking.

Staat inmiddels op de lijst ZZS (Zeer zorgwekkende stoffen)

Inademing: Kan schadelijk zijn bij inademing. Kan irritatie van de ademhalingswegen

Inname: Kan schadelijk zijn bij inslikken. Aspiratiegevaar bij inslikken - kan de longen binnendringen en schade veroorzaken.

Huid: Kan schadelijk zijn bij absorptie door de huid. Kan huidirritatie veroorzaken.

Ogen: Kan oogirritatie veroorzaken

Belangrijkste acute en uitgestelde symptomen en effecten

Produceert methemoglobine.

• Misselijkheid

• Braken

• Verhoogde polsslag

• Hoofdpijn

• Gezichtsletsel

Voor zover ons bekend zijn de chemische, fysische en toxicologische eigenschappen niet grondig onderzocht.

Inademing: Kan schadelijk zijn bij inademing. Kan irritatie van de ademhalingswegen veroorzaken.

Inname: Kan schadelijk zijn bij inslikken.

Huid: Kan schadelijk zijn bij absorptie door de huid. Kan huidirritatie veroorzaken.

Ogen: Veroorzaakt oogirritatie.

Tekenen en symptomen van blootstelling:

• Longirritatie

• Maag-darmstoornis

• Hormoonverstorend

Inademing: Kan schadelijk zijn bij inademing. Kan irritatie van de ademhalingswegen veroorzaken.

Inname: Kan schadelijk zijn bij inslikken.

Huid: Kan schadelijk zijn bij absorptie door de huid. Kan huidirritatie veroorzaken.

Ogen: Veroorzaakt ernstige oogirritatie.

Inademing: Kan schadelijk zijn bij inademing. Kan irritatie van de ademhalingswegen veroorzaken. Aspiratiegevaar bij inslikken - kan de longen binnendringen en schade veroorzaken.

Huid: Kan schadelijk zijn bij absorptie door de huid. Kan huidirritatie veroorzaken

Ogen: Kan oogirritatie veroorzaken.

Tekenen en symptomen van blootstelling: Voor zover ons bekend zijn de chemische, fysische en toxicologische eigenschappen niet grondig onderzocht.

Groep 2B: Mogelijk kankerverwekkend bij mensen

Inademing: Schadelijk bij inademing. Kan irritatie van de ademhalingswegen veroorzaken.

Huid: Kan schadelijk zijn bij absorptie door de huid. Kan huidirritatie veroorzaken.

Ogen: Veroorzaakt brandwonden aan de ogen.

Inademing: Kan schadelijk zijn bij inademing. Kan irritatie van de ademhalingswegen veroorzaken.

Inname: Kan schadelijk zijn bij inslikken. Aspiratie-gevaar bij inslikken - kan de longen binnendringen en schade veroorzaken.

Huid: Kan schadelijk zijn bij absorptie door de huid. Kan huidirritatie veroorzaken.

Ogen: Kan oogirritatie veroorzaken.

Tekenen en symptomen van blootstelling: Voor zover ons bekend zijn de chemische, fysische en toxicologische eigenschappen niet grondig onderzocht.

Inademing: Kan schadelijk zijn bij inademing. Veroorzaakt irritatie van de ademhalingswegen.

Inname: Kan schadelijk zijn bij inslikken.

Huid: Kan schadelijk zijn bij absorptie door de huid. Veroorzaakt huidirritatie.

Ogen: Veroorzaakt ernstige oogirritatie.

Tekenen en symptomen van blootstelling: Voor zover ons bekend zijn de chemische, fysische en toxicologische eigenschappen niet grondig onderzocht.

IJzer is een onderdeel van vlees, aardappelen en groenten. Het menselijk lichaam neemt ijzer sneller op vanuit dierlijke producten dan vanuit plantaardige producten.

IJzer kan verschillende ziekten veroorzaken wanneer het in weefsel terechtkomt en daar aanwezig blijft. Chronische inademing van hoge concentraties ijzer oxide dampen of aerosolen kan resulteren in de ontwikkeling van een venijnige vorm van longontsteking, welke bij röntgenfoto's kan worden waargenomen. Men denkt deze ontsteking niet de opbouw van de longen veranderd. Inademing van hoge concentraties ijzer kunnen het risico op longkanker verhogen bij beroepsblootstelling aan long carcinogenen. LD50 (oraal, rat) = 30 mg/kg. (LD50 = dosis waarbij 50% van de proefdieren in een laboratorium overlijden door alle vormen van blootstelling, behalve inademing.) >>

Verzwakking van het centrale zenuwstelsel.

Mogelijke gevolgen van langdurige of herhaalde blootstelling:

• Misselijkheid

• Hoofdpijn

• Braken

• Slaperigheid

Verzwakking van het centrale zenuwstelsel, mogelijke gevolgen van langdurige of herhaalde blootstelling:

• Misselijkheid

• Hoofdpijn

• Braken

• Narcose

• Slaperigheid

• Overmatige blootstelling kan leverschade opleveren

• Nieronregelmatigheden - Afgeleid van de gegevens van proeven bij mensen

Omdat kobalt uitgebreid in het milieu wordt verspreid, kunnen mensen er aan blootgesteld worden door het inademen van lucht, het drinken van water en het eten van voedsel dat kobalt bevat. Huidcontact met bodem of water dat kobalt bevat, kan ook de blootstelling vergroten.

Kobalt is doorgaans niet zomaar beschikbaar in het milieu, maar wanneer kobalt deeltjes niet gebonden zijn aan bodem- of sedimentdeeltjes, is de opname door planten en dieren groter en kan er accumulatie van kobalt in planten en dieren plaatsvinden.

Kobalt is heilzaam voor mensen omdat het een onderdeel is van vitamine B12, dat essentieel is voor de menselijke gezondheid. Kobalt wordt gebruikt om bloedarmoede bij zwangere vrouwen te behandelen, omdat het de aanmaak van rode bloedcellen stimuleert.

Te hoge concentraties kobalt kunnen echter de menselijke gezondheid schaden. Wanneer men te hoge concentraties kobalt via de lucht inademt, kan dit astma en longontsteking veroorzaken. Dit komt vooral voor bij mensen die met kobalt werken.

Wanneer planten op besmette grond groeien, hopen zich kleine deeltjes kobalt op in de plant, vooral in de delen die door mensen gegeten worden, zoals de zaden en het fruit. Gronden in de buurt van mijnen en smeltfabrieken kunnen zeer grote hoeveelheden kobalt bevatten. Hierdoor kunnen mensen die van deze planten eten schade aan hun gezondheid ondervinden.

Gezondheidseffecten ten gevolge van de opname van hoge concentraties kobalt:

• Overgeven en misselijkheid

• Visuele problemen

• Hartproblemen

• Schade aan de schildklier

Gezondheidseffecten kunnen ook veroorzaakt worden door de straling van radioactieve kobaltisotopen. Dit kan onvruchtbaarheid, haaruitval, overgeven, bloeden, diarree, coma en zelfs de dood tot gevolg hebben. Deze straling wordt soms gebruikt bij kankerpatiënten om tumoren te vernietigen. Deze mensen hebben ook last van haaruitval, diarree en overgeven.

Kobalt aërosolen kunnen astma en verwante ziekten veroorzaken met symptomen die variëren van kuchen en kortademigheid tot een verminderde longfunctie, kuitverstuikingen, permanente handicaps en zelfs dood. Blootstelling aan kobalt veroorzaakt gewichtsverlies, dermatitis en ademhalingsovergevoeligheid. De LD50 (Oraal, rat) is 6171 mg/kg. (Ld50 is de dosis van een stof waarbij 50% van de aanwezige proefdieren overlijden.)

Carcinogeniteit - Het International Agency for Research on Cancer (IARC) heeft kobalt opgetekend in groep 2B (stoffen die mogelijk carcinogeen zijn voor mensen). ACGIH heeft kobalt en zijn anorganische verbindingen in categorie A3 geplaatst (carcinogene werking op proefdieren - de stof is carcinogeen voor proefdieren bij een relatief hoge dosis, of bij blootstellingsroutes, types, of mechanismen die niet relevant zijn voor beroepsblootstelling). Kobalt is carcinogeen voor proefdieren volgens de Federale Republiek Duitsland. >>

Koper is een algemeen voorkomende stof, die van nature in het milieu voorkomt en zich op natuurlijke wijze in het milieu verspreidt. Mensen gebruiken koper voor allerlei toepassingen. Het wordt bijvoorbeeld gebruikt in de industrie en landbouw. De productie van koper is in de laatste jaren sterk gestegen, hierdoor is het gehalte aan koper in het milieu ook gestegen.

Koper kan in veel verschillende soorten voedsel, het drinkwater en de lucht gevonden worden. Daarom nemen mensen dagelijks aanzienlijke hoeveelheden koper op via het eten, drinken en ademhalen. De absorptie van koper is nodig, omdat koper een sporenelement is dat essentieel is voor de menselijke gezondheid. Hoewel mensen grote concentraties koper zonder problemen binnen kunnen krijgen, kan teveel koper nog steeds aanzienlijke gezondheidsproblemen veroorzaken.

De meeste kopermengsels bezinken en binden zich aan watersediment of bodemdeeltjes. Oplosbare kopermengsels vormen de grootste bedreiging voor de menselijke gezondheid. Meestal komen wateroplosbare kopermengsels in het milieu door middel van landbouw.

Koperconcentraties in de lucht zijn meestal bijzonder laag, dat de blootstelling aan koper via de lucht te verwaarlozen is. Maar mensen die in de buurt wonen van smeltfabrieken die koperertsen smelten om metaal te maken, lopen wel het risico om op die manier koper binnen te krijgen.

Mensen die in huizen leven die nog steeds koperen (water)leidingen hebben, worden blootgesteld aan hogere concentraties koper dan de meeste mensen. omdat koper door verwering van de leidingen in het water terecht komt.

Vaak komen mensen via hun werk in aanraking met koper. In de werkomgeving kan de besmetting met koper leiden tot een griepachtige aandoening, die bekend staat als metaalkoorts. Deze gesteldheid verdwijnt na twee dagen en wordt veroorzaakt door overgevoeligheid.

Lange termijn blootstelling aan koper kan irritatie veroorzaken aan de neus, mond en ogen en het veroorzaakt hoofdpijn, buikpijn, duizeligheid, overgeven en diarree. Opzettelijk hoge opnames van koper kunnen schade aan de lever en nieren veroorzaken en zelfs de dood als gevolg hebben. Het is nog niet duidelijk of koper kankerverwekkend is.

Er zijn een aantal wetenschappelijke artikelen die erop wijzen dat er een verband is tussen een langdurige blootstelling aan koper en een afname in intelligentie bij adolescenten. Of dit iets is om ons zorgen over te maken, zal verder onderzocht moeten worden.

Industriële blootstelling aan koper dampen of aerosolen kan resulteren in metaaldampkoorts met atrofe veranderingen in het neusslijmvlies. Chronische kopervergiftiging resulteert in Wilson's Disease, met als symptomen levercirrose, hersenbeschadiging, geboorteafwijkingen en koper neerslag in het hoornvlies. >>

Kwik is een stof die van nature voorkomt in het milieu. Het kan gevonden worden in de vorm van metaal, kwikzouten of als organisch kwik.

Metaalkwik wordt in een aantal huishoudelijke producten gebruikt, zoals barometers, thermometers en fluorescerende lampen. Het kwik in deze apparaten zit meestal klem en kan dan geen schade aan de gezondheid toebrengen. Wanneer een thermometer breekt, kan men echter voor een korte tijd blootgesteld worden aan een hoge dosis kwik dat verdampt. Dit kan schadelijke effecten hebben, zoals beschadiging aan de zenuwen, hersenen en nieren, longirritatie, oogirritatie, huiduitslag, overgeven en diarree.

Kwik komt van nature niet voor in voedsel, maar het kan wel in voedsel terecht komen, omdat het zich via kleinere organismen door de voedselketen verspreidt. De concentratie kwik is in vis meestal hoger dan de kwikconcentratie van het water waar de vis in zwemt. Dit wijst erop dat kwik zich ophoopt in het lichaam van vissen. Ook veeproducten kunnen aanzienlijke hoeveelheden kwik bevatten. Kwik komt meestal niet in planten voor, maar wanneer er kwik bevattende bestrijdingsmiddelen gebruikt zijn, kan kwik via groenten en andere gewassen het menselijk lichaam binnenkomen.

Kwik heeft een aantal effecten op mensen, die allemaal neerkomen op de volgende belangrijkste effecten:

• Verstoring van het zenuwstelsel

• Schade aan hersenfuncties

• DNA beschadiging en chromosomale beschadigingen

• Allergische reacties, die resulteren in huiduitslag, vermoeidheid en hoofdpijn

• Negatieve reproductie effecten, zoals spermaschade, geboorteafwijkingen en miskramen

Beschadigde hersenfuncties kunnen de oorzaak zijn van de degradatie van leercapaciteiten, persoonlijkheidsveranderingen, bevingen, gezichtsveranderingen, doofheid, ongecoördineerde spierbewegingen en geheugenverlies. Chromosomale beschadiging veroorzaakt het syndroom van Down. >>

Adem: Kan schadelijk zijn bij inademing. Veroorzaakt irritatie van de ademhalingswegen.

Huid: kan schadelijk zijn bij absorptie door de huid. Veroorzaakt huidirritatie.

Ogen: veroorzaakt ernstige oogirritatie.

Lood is een metaal dat de meest schadelijke effecten heeft op de menselijke gezondheid. Het kan het menselijk lichaam binnendringen via de opname van voedsel (65%), water (20%) en lucht (15%).

Voedsel zoals fruit, groenten, vlees, granen, zeevoedsel, frisdranken en wijn kunnen aanzienlijke hoeveelheden lood bevatten. Ook sigarettenrook bevat kleine hoeveelheden lood.

Lood kan in het drinkwater terecht komen via de corrosie van pijpleidingen. Dit gebeurt eerder wanneer het water licht zuur is. Daarom moeten publieke waterbehandelingssystemen tegenwoordig pH-aanpassingen uitvoeren bij water dat gebruikt zal worden als drinkwater.

Voor zover we weten, vervult lood geen essentiële functie in het menselijk lichaam, het is eerder schadelijk wanneer het opgenomen wordt via het voedsel, de lucht of het water.

Lood kan een aantal ongewenste effecten hebben:

• De verstoring van de biosynthese van hemoglobine en bloedarmoede

• Een verhoging van de bloeddruk

• Nierbeschadiging

• Miskramen

• Verstoring van de zenuwstelsels

• Hersenbeschadiging

• Afgenomen vruchtbaarheid bij mannen door beschadiging van het sperma

• Verkleinde leermogelijkheden bij kinderen

• Gedragsstoornissen bij kinderen, zoals agressie, impulsief gedrag en hyperactiviteit

Lood kan via de placenta van de moeder bij een foetus terecht komen. Daardoor kan het ernstige schade toebrengen aan het zenuwstelsel en de hersenen van ongeboren kinderen. >>

Effecten van blootstelling aan magnesium poeder: lage toxiciteit en niet gezien als gevaarlijk voor de menselijke gezondheid. Inademing: aerosolen kunnen slijmvliezen en ademhalingsorganen aantasten. Ogen: verwonding of absorptie van deeltjes in het oog. Waarnemen van verbranding van magnesium poeder zonder laboratorium bril kan "Welder's flash" veroorzaken, door de intense witte vlam. Huid: verankering van deeltjes in de huid. Inslikken: onwaarschijnlijk; echter, inslikken van hoge concentraties magnesium poeder kan verwonding veroorzaken.

Magnesium is nog niet getest op dieren, maar men verwacht niet dat het een kankerverwekkende, mutagene of teratogene werking heeft. >>

Mangaan is een stof die overal op aarde gevonden kan worden. Mangaan is een van de drie toxische essentiële sporenelementen. Dit betekent dat mensen het niet alleen nodig hebben, maar dat het wanneer het in te hoge concentraties in het menselijk lichaam aanwezig is, giftig is. Men moet ervoor zorgen dat men genoeg mangaan binnen krijgt, anders kunnen er problemen ontstaan, maar wanneer de hoeveelheid mangaan die men binnenkrijgt te hoog is, kan dat ook gezondheidsproblemen veroorzaken.

De opname van mangaan door mensen vindt vooral plaats via het voedsel, zoals spinazie, thee en kruiden. Het voedsel dat de hoogste concentratie mangaan bevat, zijn granen, rijst, sojabonen, eieren, noten, olijfolie, groene bonen en oesters. Wanneer mangaan in het menselijk lichaam is opgenomen, wordt het via het bloed naar de lever, de nieren, de alvleesklier en de hormoonklieren getransporteerd.

Mangaaneffecten vinden alleen plaats in de luchtwegen en in de hersenen. Symptomen van mangaanvergiftiging zijn hallucinaties, vergeetachtigheid en zenuwschade. Mangaan kan ook Parkinson, longembolie en bronchitis veroorzaken. Wanneer mannen voor een langere tijd aan mangaan blootgesteld worden, kunnen ze impotent worden.

Een syndroom dat veroorzaakt wordt door mangaan heeft symptomen zoals schizofrenie, versuffing, zwakke spieren, hoofdpijn en slapeloosheid.

Omdat mangaan een essentieel element is voor het menselijk lichaam, kan een gebrek aan mangaan de volgende gezondheidsproblemen geven:

- Overgewicht

- Glucose intolerantie

- Bloedklonters

- Huidproblemen

- Een verlaagd cholesterolniveau

- Verstoringen aan het skelet

- Geboorteafwijkingen

- Verandering van de haarkleur

- Neurologische symptomen

Chronische mangaan vergiftiging kan een gevolg zijn van langdurige inademing van stof en rook. De vergiftiging heeft het grootste effect op het centrale zenuwstelsel, daarom kan een permanente handicap te weeg worden gebracht. Symptomen zijn futloosheid, slaperigheid, zwakheid, emotionele stoornissen, spastische bewegingen, wederkerige beenkrampen en verlamming. Beroepsblootstelling aan mangaan kan longontsteking en andere ademstoornissen veroorzaken. Mangaan verbindingen kunnen meervoudige tumorvorming veroorzaken. >>

Inademing: Kan schadelijk zijn bij inademing. Kan irritatie van de ademhalingswegen veroorzaken.

Inname: Kan schadelijk zijn bij inslikken.

Huid: Kan schadelijk zijn bij absorptie door de huid. Kan huidirritatie veroorzaken.

Ogen: Veroorzaakt oogirritatie.

Tekenen en symptomen van blootstelling: Voor zover ons bekend zijn de chemische, fysische en toxicologische eigenschappen niet grondig onderzocht.

• Acute toxiciteit

• Oogirritatie

• H315 Veroorzaakt huidirritatie

• H319 Veroorzaakt ernstige oogirritatie

• H332 Schadelijk bij inademing

• H335 Kan irritatie van de luchtwegen veroorzaken

• Huidcorrosie/-irritatie

• Xn Schadelijk

• R20 Schadelijk bij inademing.

• R36/37/38 Irriterend voor de ogen, de ademhalingswegen en de huid

Molybdeen en molybdeenverbindingen zijn tijdens experimenten met proefdieren zeer toxisch gebleken. Mensen die in een Mo-Cu fabriek werkten in de Sovjet Unie kregen te kampen met leverbeschadiging. In Armenië hebben fabrieksmedewerkers en mensen die in de buurt van molybdeenfabrieken woonden last gekregen van jicht. De symptomen waren vooral pijn in de knieën, handen en voeten en spraakgebrek, bloedproppen en oedeem. >>

Nikkel is een stof die in het milieu alleen in lage concentraties voorkomt. Mensen gebruiken nikkel voor diverse toepassingen. De meest gebruikte toepassing is het gebruik van nikkel als een onderdeel van staal en andere metaalproducten. Nikkel kan in de meeste metaalproducten, zoals juwelen, gevonden worden.

Voedsel bevat van nature kleine hoeveelheden nikkel. Chocola en vetten staan er om bekend dat ze zeer hoge hoeveelheden nikkel bevatten. De opname van nikkel stijgt wanneer mensen grote hoeveelheden groenten eten die van vervuilde bodems afkomstig zijn. Planten staan er om bekend dat ze nikkel accumuleren en als gevolg daarvan is de opname van nikkel door planten aanzienlijk. Rokers krijgen tijdens het roken een behoorlijke hoeveelheid nikkel binnen.

Nikkel kan ook gevonden worden in (af)wasmiddelen.

Mensen kunnen blootgesteld worden aan nikkel door lucht in te ademen, water te drinken, voedsel te eten en sigaretten te roken. Ook huidcontact met nikkelverontreinigde bodem of water kan resulteren in blootstelling aan nikkel. In kleine hoeveelheden is nikkel essentieel voor het menselijk lichaam, maar wanneer de opgenomen hoeveelheid te groot is, kan het een gevaar zijn voor de menselijke gezondheid.

Een opname van te grote hoeveelheden nikkel kan de volgende gevolgen hebben:

• Een verhoogde kans op de ontwikkeling van longkanker, neuskanker, strottenhoofdkanker en prostaatkanker.

• Misselijkheid en duizeligheid treden op na de blootstelling aan nikkelgas.

• Long embolie

• Uitvallen van de ademhaling

• Geboorteafwijkingen

• Astma en chronische bronchitis

• Allergische reacties zoals huiduitslag, vooral van juwelen

• Hartstoornissen

Nikkel dampen irriteren het ademhalingsstelsel en kunnen longontsteking veroorzaken. Blootstelling aan nikkelverbindingen kan resulteren in de ontwikkeling van een vorm van dermatitis die bekend staat als "nikkel jeuk" in overgevoelige mensen. Het meest voorkomende symptoom is jeuk. Jeuk houdt meestal zeven dagen aan tot dat de huid barst. De eerste barsten zijn wondjes, maar deze kunnen veranderen in zweren. Zodra iemand gevoelig is voor nikkel zal dit niet veranderen.

Carcinogeniteit - Nikkel en verschillende nikkel verbindingen zijn door het National Toxicology Program (NTP) aangewezen als zeer waarschijnlijk carcinogeen. Het International Agency for Research on Cancer (IARC) heeft nikkel verbindingen in groep 1 geplaatst (er is voldoende bewijs dat nikkel humaan carcinogeen is) en nikkel in groep 2B (is mogelijk humaan carcinogeen). OSHA geeft aan dat nikkel niet carcinogeen is. De ACGIH bevestigt wel dat nikkel humaan carcinogeen is. >>

Adem: Schadelijk bij inademing. Veroorzaakt irritatie van de ademhalingswegen.

Inname: kan schadelijk zijn bij inslikken

Huid: schadelijk bij absorptie door de huid. Veroorzaakt huidirritatie.

Ogen: veroorzaakt ernstige oogirritatie.

Tekenen en symptomen van blootstelling

• Leverletsel

• Nierletsel

• Bloedafwijkingen

• Branderig gevoel

• Hoesten

• Fluitende ademhaling

• Laryngitis

• Kortademigheid

• Hoofdpijn

• Misselijkheid

• Braken

• Problemen bij narcose

• Longirritatie

• Pijn op de borst

• Longoedeem

• Verslapping van het centrale zenuwstelsel

• Dermatitis

• Maag-darmstoornis

Inademing: schadelijk bij inademing. Veroorzaakt irritatie van de ademhalingswegen.

Inname: kan schadelijk zijn bij inslikken.

Huid: schadelijk bij absorptie door de huid. Veroorzaakt huidirritatie.

Tekenen en symptomen van blootstelling

• Problemen bij narcose

• Longirritatie

• Pijn op de borst

• Longoedeem

• Verzwakking van het centrale zenuwstelsel

• Dermatitis

• Maag-darmstoornis

• Leverletsel

• Nierletsel kan voorkomen

• Bloedafwijkingen

Platina in borstimplantaten. Hoge dosering veroorzaakt neurologische problemen >>

Platina is een edel metaal. De concentraties van platina in de bodem, het water en de lucht zijn zeer klein. Op sommige plaatsen, kan men ertsplaatsen vinden die zeer rijk zijn aan platina, vooral in Zuid-Afrika, Rusland, en de Verenigde Staten. Platina wordt gebruikt als een onderdeel van verscheidene metaalproducten, zoals elektroden en het kan ook gebruikt worden als katalysator van een aantal chemische reacties.

Platinaverbindingen worden vaak als medicijn gebruikt om kanker te behandelen. De gezondheidseffecten van platina zijn sterk afhankelijk van de soort verbindingen die gevormd zijn en het blootstellingsniveau en de immuniteit van de persoon die blootgesteld is.

Platina is als een metaal niet zo gevaarlijk, maar platinazouten kunnen de volgende gezondheidsproblemen veroorzaken:

• DNA veranderingen

• Kanker

• Allergische reacties van de huid en het slijmvlies

• Schade aan organen zoals de ingewanden, nieren, en het beenmerg

• Gehoorschade

Tenslotte kan platina de giftigheid van andere gevaarlijke chemische stoffen in het menselijk lichaam, zoals selenium verhogen. >>

Inademing: Kan schadelijk zijn bij inademing. Veroorzaakt irritatie van de ademhalingswegen.

Inname: Schadelijk bij opname door de mond.

Huid: Kan schadelijk zijn bij absorptie door de huid. Veroorzaakt huidirritatie.

Ogen: Veroorzaakt ernstige oogirritatie.

Tekenen en symptomen van blootstelling:

• Verlaagde bloeddruk

• Verslapping van het centrale zenuwstelsel

• Narcose

• Misselijkheid

• Duizeligheid

• Hoofdpijn

Blootstelling aan en/of gebruik van alcohol kan de giftige effecten verhogen.

Belangrijkste acute en uitgestelde symptomen en effecten narcose:

• Longirritatie

• Pijn op de borst

• Longoedeem

• Verzwakking van het centrale zenuwstelsel

• Maag-darmstoornis

• Leverletsel

• Nierletsel

• Bloedafwijkingen

Mensen kunnen op verschillende manieren blootgesteld worden aan seleen. Men kan via het voedsel, het water, de aarde of de lucht aan seleen worden blootgesteld. Seleen komt namelijk van nature in grote mate en zeer uitgebreid in het milieu voor.

De blootstelling aan seleen vindt voornamelijk plaats via het voedsel, omdat seleen van nature in granen en vlees zit. Mensen moeten dagelijks een bepaalde hoeveelheid seleen binnenkrijgen om een goede gezondheid te behouden. Doorgaans bevat voedsel genoeg seleen om ziektes die door een seleengebrek veroorzaakt worden te voorkomen.

Tegenwoordig is de opname van seleen via het voedsel in veel gevallen groter dan vroeger, omdat er seleenrijke meststoffen in de landbouw worden gebruikt.

Mensen die in de buurt van gevaarlijke afvaldumpplaatsen wonen, worden via de lucht en de grond aan hogere concentraties seleen blootgesteld. Seleen dat afkomstig is van gevaarlijke afvalplaatsen en van de landbouw komt via irrigatie in het grond- of oppervlaktewater terecht. Hierdoor komt seleen uiteindelijk in het lokale drinkwater terecht, zodat de blootstelling aan seleen tijdelijk wordt verhoogd.

Mensen die in de metaalindustrie, seleenterugwinnende industrie en verfindustrie werken worden ook blootgesteld aan hogere gehaltes seleen. Dit gebeurt voornamelijk via de ademhaling. Seleen komt in de lucht terecht via de verbranding van kool en olie.

Mensen die veel granen eten die verbouwd zijn in de buurt van industriële bedrijven, kunnen via dit voedsel ook blootgesteld worden aan hogere concentraties seleen. Wanneer seleen van gevaarlijke afvalstortplaatsen in waterputten terecht komt, kan blootstelling aan seleen via het drinkwater vergroot worden.

De blootstelling aan seleen via de lucht vindt meestal alleen plaats op de werkplaats. Het kan duizeligheid, vermoeidheid en irritaties van de slijmvliezen veroorzaken. Wanneer de blootstelling zeer sterk is, kan er vocht in de longen komen en bronchitis ontstaan.

Meestal is het gehalte seleen in het voedsel hoog genoeg om aan de menselijke behoefte te voldoen; een tekort aan seleen komt zelden voor. Wanneer er sprake is van een gebrek, kunnen mensen hart- en spierproblemen krijgen.

Wanneer de opname van seleen te hoog is, treden er meestal gezondheidsproblemen op. De ernst van deze problemen is afhankelijk van de concentratie seleen in het voedsel en van hoe vaak dit voedsel gegeten wordt.

De gezondheidseffecten van verschillende vormen seleen kan variëren van broos har en misvormde nagels, tot uitslag, warm worden, het opzwellen van de huid en heftige pijn. Wanneer seleen in de ogen komt, kunnen mensen branderigheid, irritatie en tranerigheid ervaren.

Seleenvergiftiging kan zo ernstig zijn, dat het in sommige gevallen zelfs de dood kan veroorzaken.

Een te hoge blootstelling aan seleendampen kan accumulatie van vloeistof in de longen veroorzaken, maar ook knoflookadem, longontsteking, astma, misselijkheid, rillingen, koorts, hoofdpijn, keelpijn, kortademigheid, overgeven, buikpijn, diarree en leverstoornissen. Seleen kan irritaties aan de ogen en het ademhalingsstelsel veroorzaken. Overmatige blootstelling kan vlekken op nagels, tanden en haren veroorzaken. Seleen dioxides en zuren zijn corrosief en kunnen de ogen en huid beschadigen.

Carcinogeniteit - Het International Agency for Research on Cancer (IARC) heeft seleen aangemerkt als een groep 3 stof (de stof kan niet worden ingedeeld naar carcinogeniteit voor mensen). >>

Tin wordt vooral toegepast in verschillende organische stoffen. De organische tinverbindingen zijn voor mensen de gevaarlijkste vormen tin. Ondanks het gevaar wordet tin in een groot aantal industrieën toegepast, zoals de verfindustrie, de plasticindustrie en in de landbouw. Het aantal toepassingen van organische tin mengsels neemt nog altijd toe, ondanks dat men nu de gevolgen van tinvergiftiging kent.

De effecten van organische tinmengsels kunnen variëren. Deze effecten zijn afhankelijk van het mengsel en het organisme dat aan het tin blootgesteld wordt. Triethyltin is voor mensen het gevaarlijkste organische tinmengsel. Het heeft relatief korte waterstofbruggen. Wanneer de waterstofbruggen langer zijn, is tin minder gevaarlijk voor de menselijke gezondheid. Mensen kunnen het voedsel, via de huid en via de ademhaling tin opnemen.

De opname van tinverbindingen kan zowel acute als lange termijneffecten hebben.

Acute effecten zijn:

• Oog en huidirritaties

• Hoofdpijn

• Buikpijn

• Misselijkheid en duizeligheid

• Zwaar zweten

• Ademnood

• Plasproblemen

Lange termijn effecten zijn:

• Depressies

• Leverschade

• Slecht functioneren van het immuunsysteem

• Chromosomale schade

• Tekort aan rode bloedcellen

• Hersenschade (slaapstoornissen, vergeetachtigheid en hoofdpijn) >>

Elementair titaan en titaan dioxide zijn vrijwel niet toxisch. Bij proefdieren (ratten) die zijn blootgesteld aan titaan dioxide via de ademhaling hebben zich kleine verkoolde neerslagen gevormd in de longen. Vergaande blootstelling bij mensen kan resulteren in kleine veranderingen in longcapaciteit.

Effecten van overmatige blootstelling aan titaan poeder: Stof inademing kan verstrakking en pijn in de borst, kuchen en ademhalingsmoeilijkheden veroorzaken. Huid- of oogcontact kan irriterend werken. Blootstellingroutes: Inademing, huidcontact, oogcontact.

Carcinogentiteit: Het International Agency for Research on Cancer (IARC) heeft titaan in groep 3 geplaatst (niet geclassificeerd als kankerverwekkend voor mensen). >>

• Branderig gevoel

• Hoesten

• Fluitende ademhaling

• Laryngitis

• Kortademigheid

• Hoofdpijn

• Misselijkheid

• Braken

• Blootstelling aan en/of gebruik van alcohol kan de giftige effecten verhogen.

Mogelijke gevolgen van langdurige of herhaalde blootstelling:

• Narcose

• Leverletsel

• Nierletsel

Lever - Onregelmatigheden - Afgeleid van de gegevens van proeven bij mensen (1,4-Dioxane)

Verdacht van het veroorzaken van kanker.

Inademing: Kan schadelijk zijn bij inademing. Veroorzaakt irritatie van de ademhalingswegen.

Inname: Kan schadelijk zijn bij inslikken.

Huid: Kan schadelijk zijn bij absorptie door de huid. Veroorzaakt huidirritatie.

Ogen: veroorzaakt oogirritatie.

Tekenen en symptomen van blootstelling: Voor zover ons bekend zijn de chemische, fysische en toxicologische eigenschappen niet grondig onderzocht.

• Hart- en vaatziekten

• Ontsteking van de buik en ingewanden

• Schade aan het zenuwstelsel

• Bloeden van de lever en nieren

• Huiduitslag

• Ernstig trillen en verlammingen

• Neusbloedingen en keelpijn

• Verzwakking

• Misselijkheid en hoofdpijn

• Duizeligheid

• Gedragsveranderingen >>

Oplosbare zilver zouten, vooral AgNO3, kunnen dodelijk zijn bij concentraties van rond de 2 gram. Zilver verbindingen worden langzaam door lichaamsweefsels opgenomen, waardoor een blauwachtige of zwartachtige huid verkleuring ontstaat (argiria).

Oog contact: kan ernstige verwondingen veroorzaken wanneer vloeistof in contact komt met de ogen.

Huid contact: kan huidirritatie veroorzaken. Herhaalde en langdurige blootstelling van de huid kan dermatitis veroorzaken.

Inademingsrisico's: blootstelling aan hoge concentraties dampen kan duizeligheid, kortademigheid, hoofdpijn of ademhalingsinfecties veroorzaken. Extreem hoge concentraties kunnen slaperigheid, wankelen, verwarring, bewusteloosheid, coma en zelfs de dood tot gevolg hebben.

Huid: Vloeistof of dampen kunnen irriterend werken op de huid, ogen, keel en longen. Opzettelijk misbruik dat leidt tot concentreren en inademing van zilver producten kan schadelijk en dodelijk zijn.

Inademingsrisico's: vrij giftig. Kan maagklachten veroorzaken en ook misselijkheid, overgeven, diarree en bewusteloosheid. Aspiratie van het materiaal in de longen wanneer het wordt ingeslikt of wanneer men gaat overgeven kan chemische longontstekingen veroorzaken die fataal kunnen zijn.

Overmatige chronische blootstelling aan een verbindingen van zilver in de organen kan de volgende effecten veroorzaken bij proefdieren in het laboratorium:

• Beschadiging van nieren, ogen, longen, lever en hersenen

• Oedeem

• Overmatige chronische blootstelling aan zilver of zilver verbindingen kan bij mensen de volgende effecten veroorzaken:

• Hartritme stoornissen

• Permanente hersenbeschadiging en beschadiging van het zenuwstelsel

• Potentiëring van de werking van neurotoxine die al in het lichaam aanwezig zijn, met als gevolg ernstige zenuwbeschadiging. >>

Zink is een zeer algemeen voorkomende stof die van nature voorkomt. Veel voedsel bevat een bepaalde concentratie zink. Ook drinkwater kan zink bevatten en deze hoeveelheid zal hoger zijn wanneer het water is opgeslagen in metalen tanks. Industriële bronnen of stortplaatsen van gevaarlijk afval kunnen ervoor zorgen dat de gehaltes in het drinkwater zo hoog worden, dat ze gezondheidsproblemen kunnen veroorzaken.

Zink is een sporenelement dat essentieel is voor de menselijke gezondheid. Wanneer mensen te weinig zink binnen krijgen, kunnen ze een gebrek aan eetlust, afgenomen tastzin en reukzin, een traag wondherstel en huidpijnen ervaren. Zinktekorten kunnen zelfs tot geboorteafwijkingen leiden.

Hoewel mensen aanzienlijke hoeveelheden zink zonder problemen binnen kunnen krijgen, veroorzaakt een teveel aan zink behoorlijke gezondheidsproblemen. Deze zijn buikkramp, huidirritaties, overgeven, duizeligheid en bloedarmoede. Zeer hoge gehaltes zink kunnen de alvleesklier beschadigen en de eiwitstofwisseling verstoren, en aderverkalking veroorzaken. Extensieve blootstelling aan zinkchloride kan problemen met de ademhaling veroorzaken. In de werkomgeving kan de besmetting met zink leiden tot een griepachtige aandoening die bekend staat als metaalkoorts. Deze gesteldheid verdwijnt na twee dagen en wordt veroorzaakt door overgevoeligheid.

Zink kan een gevaar zijn voor ongeboren en jonge kinderen. Kinderen kunnen via het bloed en de borstvoeding van de moeder zink binnen krijgen. >>

4-Methyl-3-penten-2-one (doodshoofd en Andreaskruis)

Acetone (Andreaskruis)

Undecane (doodshoofd en Andreaskruis)

Tetramethyldiethyldisiloxane

Sodium

D5 Decamethylcyclopentasiloxane

D6 Dodecamethylcyclohexasiloxane

D7 tetradecamethylcycloheptasiloxane

D8 Hexadecamethylcyclooctasiloxane

D9 Octadecamethylcyclononasiloxane

D10 Eicosamethylcyclodecasiloxane

D11 Docosamethylcycloundecasiloxane

D12 Tetracosamethylcyclododecasiloxane

D13 Hexacosamethylcyclotridecasiloxane

D14 Octacosamethylcyclotetradecasiloxane

D15 Triacontamethylcyclopentadecasiloxane

D16 Dotriacontamethylcyclohexadecasiloxane

D17 Tetratriacontamethylcycloheptadecasiloxane

D18 Hexatriacontamethylcyclooctadecasiloxane

D19 Octatriacontamethylcyclononadecasiloxane

D20 Tetracontamethylcycloeicosasiloxane

D21 Dotetracontamethylcyclountriacosiloxane ?

L1*

L2* Hexamethyldisiloxane

L3* Octamethyltrisiloxane

L4* Decamethyltetrasiloxane

L5* Dodecamethylpentasiloxane

L6*

MD7M Hexadecamethylheptasiloxane

MD8M Octadecamethyloctasiloxane

MD9M Eicosamethylnonasiloxane

MD10M Docosamethyldecasiloxane

MD11M Tetracosamethylundecasiloxane

MD12M Hexacosamethyldodecasiloxane

MD13M Octacosamethyltridecasiloxane

MD14M Triacontamethyltetradecasiloxane

MD15M Dotriacontmethylpentadecasiloxane

MD16M Tetratriacontamethylhexadecasiloxane

MD17M Hexatriacontamethylheptadecasiloxane

Vinyl-Modified Cyclic Dimethylsiloxanes

DviD14 t/m DviD19

Phenyl-Modified Cyclic Dimethylsiloxanes

D10Dph

D11Dph

D12Dph

D2DPh 2 (1)

D2DPh 2 (2)

D3DPh 2 (1)

D3DPh 2 (2)

D4DPh 2 (1)

D4DPh 2 (2)

D5DPh 2 (1)

D5DPh 2 (3)

D5DPh 2 (2)

Miscellaneous Siloxanes (niet duidelijk)

Amorphous form silica elastomer shell*

Diphenyl siloxanes*